Pages

zondag, september 27

China-semester // BV in China

Vrijdag was een speciale dag. Veel indrukken, rariteiten, gebeurtenissen ... Echt wauw, moeilijk om alles te bevatten!

Mijn wekker ging om 5u30, we werden al om 6u verwacht voor de school om te vertrekken naar de nieuwe campus (wij zitten op de oude) voor de openings-/sportceremonie. En wat een belevenis was dat!!! Onze leerkracht had ons gezegd dat we niet moesten ontbijten omdat we hamburgers zouden krijgen. We hechtten daar niet teveel aandacht aan, we dachten dat ze sandwiches ofzo bedoelde. Oke, niets was minder waar. Plots kwam er daar een levering van de MacDonalds aan met ... hamburgers en cola, om 6u 's ochtends, als ontbijt. HAMBURGERS ALS ONTBIJT. MET COLA. Euh, ze denken zeker dat wij Westerlingen alleen maar hamburgers eten zeker? Haha, oke, maar ik at het dus half op en de cola deed misschien een beetje deugd om wakker te worden (gewoon koffie was ook wel goed geweest hoor haha).
Daarna gingen we dus met de bus naar de nieuwe campus. Ohja we kregen ook zo'n dingetjes om mee te klappen en vlaggetjes. Aangekomen op de campus trokken we onze t-shirts van de universiteit aan en werden we langs alle kanten bekeken door Chinezen. Ze wilden foto's met ons en het was precies de gelukkigste dag van heel hun leven. En ik overdrijf echt niet ... Zo voelt het dus om beroemd te zijn!
Vervolgens moesten we een toertje door het stadium lopen en zwaaien naar iedereen. Opnieuw voelde ik me toch een beetje BV in China. Toen was het voorbij en gingen we terug naar de bus om een bezoek te brengen aan Beiling Park. Heel erg mooi, maar toch ook een speciale sfeer met de smog. Er lag ook heel veel asfalt voor een park vond ik. Midden in het park waren er veel oudere mensen aan het dansen, zo leuk! Ze doen dat daar blijkbaar elke dag.

Daarna keerden we terug naar de nieuwe campus om het sportevenement bij te wonen. Echt leuk om te zien! Jeroen deed ook mee met touwtje springen. Charlotte wilde ook wel meelopen, maar ze had jammergenoeg haar sportkleren en -schoenen niet bij. Rond een uur of vijf keerden we terug naar onze eigen oude campus. Moe maar voldaan kroop ik in mijn bedje en dacht ik nog eens na over deze toch wel speciale dag. Zeker een dag om nooit te vergeten, maar ik heb nu al het gevoel dat elke dag er hier één is om nooit te vergeten.


Marie
xxx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten