China-semester // De rode zee in Panjin

Woensdag was ons eerste vakantiedagje en we besloten met de hele klas (17 in totaal) naar Panjin te gaan om de rode zee te bezoeken. We vertrokken al om 4u met de taxi richting het station om zo'n 3u onderweg te zijn. De trein was opnieuw een hele belevenis (zoals alles hier precies is). Gelukkig zat ik naast Justine en vielen de Chinezen die voor ons zaten nog mee: ze stonken niet, spuugden niet op de grond, aten geen stinkende dingen ... In de trein op zich hing er wel een rare geur, niet zo aangenaam, maar zeker te doen voor 3u. Justine en ik sliepen op de trein aangezien het een lange dag zou worden. Af en toe werd ik wakker en toen ik naar buiten keek zag ik fabrieken, velden of dorpjes. Bij de velden waren mensen aan het werk en alles werd met de hand gedaan. Het was een beetje terugkeren in de tijd op een bepaalde manier. Aangekomen in Panjin werden we letterlijk belaagd door taxi-chauffeurs. Ze achtervolgden ons, bleven maar roepen, kwamen tussen ons ... Het was 1 groot zottekot! We moesten sowieso wel nog een taxi nemen om aan de zee te geraken, maar we waren bang dat ze ons er zouden opleggen. Het was zo verschrikkelijk hectisch dat ik er op den duur een beetje verloren bijstond, maar gelukkig zei Gaet dat hij sowieso bij mij zou blijven. En gelukkig, want op 1 minuut tijd was iedereen weg en bleven alleen nog Gaet, Alexis, Jeroen, Cai Ni en mezelf over. Nog steeds stonden er schreeuwende taxi-chauffeurs ons te omsingelen en er kwam nog een extra probleem bij: we waren met 5 en in de taxi is er maar plaats voor 4. Eén chauffeur had er zogezegd geen probleem mee, maar toen bleek dat hij ons wilde meenemen in een gewone grijze wagen en dus geen taxi. We waren het allemaal onmiddellijk eens dat we niet in een auto wilden stappen die geen erkende taxi was en toen we dat aan de chauffeur vertelden, werd hij kwaad. We besloten dan maar gewoon een stukje terug te keren naar het station en bij een agent te gaan staan om eindelijk die chauffeurs kwijt te raken. We waren allemaal een beetje aan het panikeren omdat we niet goed wisten wat te doen en omdat de rest al weg was toen plots een meisje ons in het Nederlands vroeg of we van België waren. Dat meisje was Romy, een Nederlandse studente die ook op buitenlands semester is en ook de rode zee wilde bezoeken. Zij nam een bus waar ook de ingang voor de zee al bijgerekend was en zonder er nog veel over te discussiëren sprongen we ook op die bus en vertrokken we eindelijk naar de rode zee.
Eerst was de rode zee vooral bruin, maar hoe verder we reden, hoe roder de zee werd en vooral: hoe mooier! Kijk naar de foto's en geniet mee :)

De trein terug naar Shenyang was deze keer de snelle trein, maw een veel comfortabelere trein die iets minder stonk haha. 

Het was een vermoeiende, beetje stresserende, maar een hele leuke dag!

En ik zou alleen al terugkeren naar Panjin voor de frisse zeelucht, ongelofelijk hoe je het echt kon voelen dat er smogvrije en frisse lucht je longen instroomde.

Marie

xxx